ႏိုင္ငံတိုင္း၊လူမ်ိဳးတိုင္းမွာယုံၾကည္မႈႏွင့္ ရိုးရာဓေလ့ ထုံးတမ္းအစဥ္လာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကပါတယ္။ ကြမ္း စားျခင္းဓေလ့ဟာလည္း ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ သာမကတျခားမြန္၊ျမန္ မာ၊ ရခိုင္၊ရွမ္းတိုင္းရင္းသား တို႔ရဲ႕ ေရွးပေဝသဏီကတည္းက တည္ရွိလာတဲ့ ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြ လာ ယင္ ကြမ္း လက္ဖက္ရည္ေတြတည္ျပီး ဧည့္ခံ တာဟာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳတစ္ခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္က အိမ္ထဲမွာ ဧည့္သည္လာယင္ကြမ္း အစ္ ထုတ္ျပီးဧည့္ခံတဲ့ဓေလ့ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနပါျပီး။ ျမဳီ႕ၾကီး ျပၾကီးေတြမွာသာမက ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာပါ တိမ္ေကာသြားျပီး ဆိုင္မွာေရာင္းတဲ့ကြမ္းယာ ေတြကိုသာ ဝယ္စားတဲ့ထုံးစံေတြ ပိုမ်ားလာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။အရင္ကသက္ၾကီး မ်ားသာစားတဲ့ကြမ္းဟာ အခုအခ်ိန္ မွာလူငယ္ ေတြအၾကားမွာ စားသုံးမွဳပိုမိုမ်ားျပားလာေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့ဟာ တိုင္းရင္းသားလူ မ်ိဳးေတြၾကား မွာ ယဥ္ေက်းမွဳအသြင္ကေန အေပ်ာ္တမ္းစားသုံးတဲ့ပုံစံ အသြင္ေျပာင္းလဲလာေနခဲ့ ပါတယ္။
ျမဴခိုးေတြထူထပ္ေနတဲ့ ဒီဇင္ဘာလမနက္ခင္းေနမပြင့္တပြင့္အခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်ေနဆဲ။ ဝါးအိမ္နဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ကေလးတစ္လုံးအေရွ႕မွာ ကရင္ရုိးရာဝတ္စုံဝတ္ထားျပီး မီးလႈံရင္းေစာင္ျခဳံထားတဲ့ အဘြားတစ္ေယာက္ကိုျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြမ္းပါ ဝါးစားေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ပါးစပ္ျပင္ မွာကြမ္းအရည္ေတြ နီနီရဲရဲစီးယိုလာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း ကြမ္းေထာင္းဆုံၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားပါေသး တယ္။ေနရာကေတာ့ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသုံးဆူျမိဳ႕နယ္ တုိက္ပြဲမၾကာခဏျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာ မယ္စလီေက်းရြာ ကေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြားဘြား ေနာ္မုမုက အသက္၆၅ ႏွစ္ရွိျပီးျဖစ္ပါသည္။ အဘြား အသက္(၂ဝ)ႏွစ္မွာ ကြမ္းစစား တယ္။ အသက္(၂၆)ႏွစ္မွာ က်ေတာ့ကြမ္း တကယ္စားလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းစားတယ္။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္း ဆိုရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လည္းေဆးတံေသာက္ၾကပါတယ္။ သားသမီးေတြက ၅ေယာက္ရွိ တယ္။ သမီး(၄)ေယာက္ သား(၂)ေယာက္ ရွိတယ္။ သူတို႔က အဘြားလိုကြမ္းသိပ္မစားၾကဘူး။ ေျမးေလးေတြကေတာ့ ကြမ္းေတြ လုံးဝမစားေတာ့ပါဘူး။ အဘြားကေတာ့ ကြမ္းအျမဲတမ္းဘဲ စားတယ္။ ေနမေကာင္းတာက လြဲျပီးေပါ့ ေနာ္။
ဟိုတစ္ခါက အဘြားေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ ေဆးရုံတက္ရတယ္။ ဆရာဝန္ကအဘြားကိုေျပာတယ္ ကြမ္းမစားရဘူး။ အဘြားကလည္းကြမ္းမစားရရင္ မေနႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ ေရာဂါနည္းနည္းသက္သာသြားေတာ့ ကြမ္းခိုးျပီးျပန္စားတာ။အရ သာလည္း အရမ္းရွိတယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ ကြမ္း(၂)ရက္ျပန္စားေတာ့ ေရာဂါတစ္ ဝက္ေပ်ာက္သြား တယ္လို‹ခံစားရတယ္။ ကြမ္းအရသာက ဆန္လုံးေၾကာ္ စားသလိုျဖစ္တယ္။ ကြမ္းစြဲရင္ဆန္စားစြဲတဲ့လူ နဲ႔တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဘြားကြမ္းစားတာ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေတြ႔ေတာ့ ေရာဂါျဖစ္မယ္၊ ဘာရယ္ညာရယ္ေျပာတဲ့လူလည္း ရွိတယ္။ အဘြားအခုထိဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ အဘြားကကြမ္းစားတာ သူမ်ားနဲ႔မတူဘူး။ ကြမ္းစားတာမျမိဳခ်စား ဘူး ငုံစားျပီးေထြးပစ္တာဘဲ။ လူေတြကေျပာတာေပါ့ ေရာဂါျဖစ္မွာေၾကာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကကြမ္းကို အကုန္လုံး စားတယ္။ အဘြား ကြမ္းစားတာ သူမ်ားေတြကေျပာတယ္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ အဘြားကေတာ့ဘာေရာဂါမွမျဖစ္ဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္းအဘြား တို႔ရြာမွာ လူပ်ိဳ အပ်ိဳေတြကြမ္းသိပ္မစားၾကဘူး။ သြားဝါမွာေၾကာက္လို႔ေျပာတယ္။
" ဟိုေရွးေရွးတုန္းက ရင့္ပုံျပင္မွာဆိုရင္ကရင္အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔မွာသားသုံးေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ သားသမီးေတြက အိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႔ကိုယ္ေနၾကရွာပါတယ္။ အဘိုးအုိကေသခါနီးမွာ အ ေဝးမွာရွိတဲ့သားေတြကို မွာေခၚလိုက္တယ္။ သားအၾကီးႏွစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီကို အရင္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အဘိုးၾကီး ကရွိသမွ်လယ္၊ ျခံ၊ ပစၥည္းေတြကို သူ႔သားအၾကီးႏွစ္ေယာက္ကို အကုန္လုံးအေမြခြဲေဝေပးလုိက္ပါတယ္။ သူ႔သားအငယ္ ကေနာက္က်ျပီး ျပန္ ေရာက္လာေတာ့ ဘာအေမြမွ မရခဲ့ရွာေတာ့ဘူး။ အဘိုးအိုကသားအငယ္ကိုအနား ေခၚျပီးသူ႔သား ငယ္ေလးကို တိုးတိုးေျပာ လိုက္တယ္။ သာငယ္ကေနာက္က်ျပီးျပန္လာေတာ့ ဘာအေမြမွသားေလး ကိုအေမြေပးစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့သားငယ္ကို ကြမ္းတစ္ယာဘဲအေမႊေပးလိုက္မယ္။ နင့္အစ္ကိုၾကီးေတြေမးရင္ လည္းမေျပာျပနဲ႔။ အဲဒီကြမ္းတစ္ယာကို သားငယ္သုံးတတ္ရင္ သားေလးတစ္သက္လုံးစားလုိ႔ရမွာပါ။ သူ႔သားငယ္ေလး ကဟုတ္ကဲ့ပါအေဖ လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပီးသူ႔အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ သားငယ္က သူ႔အေဖေျပာတဲ့စကား ေခါင္းထဲမွာအျမဲတမ္း မွတ္ထားပါ ေတာ့တယ္။ သူ႔မိသားစုဆီျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အကိုၾကီးကသူ႔ကိုလာေမးတယ္။ ညီငယ္ရယ္ အေဖကနင့္ကိုဘာအ ေမြေတြမ်ားေပးခဲ့ပါသလဲ။ အေဖကေျပာတယ္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာျပရဘူး။ သူ႔အစ္ကိုၾကီးက အရမ္းသိခ်င္လို႔ျဖစ္သြား တယ္။ ျပီးေတာ့သူ႔ညီေလးကို ေတာင္းပန္ျပီးေတာ့ထပ္ေမးတယ္။ အစ္ကိုနင့္ကိုလယ္တကြက္ နဲ႔၊ျခံတစ္ျခံေပးမယ္။ ေျပာ ျပပါညီေလးရယ္။ သူ႔ညီေလးလည္းနားျငီးေတာ့ အေဖကသူ႔ကိုကြမ္းတစ္ယာဘဲေပးခဲ့တယ္ လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူ႔ အစ္ကိုၾကီးကသူ႔ကိုလယ္တစ္ကြက္နဲ႔ ျခံတစ္ျခံေပးလိုက္ရပါတယ္။ ထို နည္းတူပါဘဲ ေနာက္ ထပ္အစ္ကိုတစ္ေယာက္က လည္း သူ႔အစ္ကိုၾကီးလိုဘဲ သူ႔ကိုလာေမးျပန္တယ္။ ေနာက္ထပ္လယ္တစ္ ကြက္နဲ႔ ျခံတစ္ျခံ ထပ္ရသြားတယ္။ ကြမ္းတစ္ ယာေၾကာင့္သားငယ္က အျခားေမာင္ႏွမထက္အေမြရမ်ားသြားတယ္လို႔ " အဘြားေနာ္မုမုက ကြမ္းနဲ႔ပက္သက္တဲ့ပုံေျပာ ျပပါတယ္။
အရင္တုန္းကအဘြားတို႔ရြာမွာဆိုရင္ ဧည့္သည္လာ ရင္ကြမ္းအစ္ၾကီးၾကီးတည္ျပီး ဧည့္ခံတယ္။ အခုရြာ မွာကြမ္းသီးနည္းေတာ့ ကြမ္းသီးေတြဖြက္ထားျပီး စားရတယ္။ လမ္းမွာသြား ရင္လြယ္အိတ္ေပးမႏိႈက္ ဘူး။ကြမ္းကုန္သြားမွာ ကိုေၾကာက္လို႔။ အခုအဘြား အသက္ၾကီးလာေတာ့ သြားေတြလည္းမရွိ ေတာ့ ဘူး။အခုဆိုရင္ ကြမ္းေထာင္းျပီးစားရပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလပါးစပ္မွာ ကြမ္းတံေထြးအရည္ေပက်န္ခဲ့လို႔ ခေလးေတြက အဘြားကိုရယ္ၾကတယ္။ အဘြားက သြားမရွိေတာ့ တဲ့အခါက်ေတာ့ ကြမ္း အရည္ေတြေပ က်န္ခဲ့မွန္းမသိလို႔ အဘြားအရမ္းကိုရွက္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အဘြားကကြမ္းမစားရရင္ တံေတြးေထြးပစ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနျဖစ္သြားျပီးေလ။ ဘယ္လိုမွျဖတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဟိုေတာင္ေပၚေဒသမွာဆိုယင္ ကြမ္းရြက္ ေတြကိုၾကာရွည္ ေအာင္ထားနိုင္ဖို႔က ကြမ္းကိုေပါင္းျပီးစားၾကတယ္။ ဘိုးဘြားလက္ ထက္ကတည္းက စားတာေတြ႔ ေတာ့စားတာဘဲ။ အဘြားကေတာ့ ကြမ္းစားတဲ့ထုံးစံကို ဆက္လက္ထိန္း သိမ္းေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕ေန အသက္(၄ဝ)ေက်ာ္ ကြမ္းၾကိဳက္သူ လူပ်ိဳၾကီးနိုင္ခ်မ္းမြန္ကလည္း ဒီလိုေျပာပါေသးတယ္။ "က်ေနာ္ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ကတည္းက ကြမ္းစစားလာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေနတုန္းကမစားဘူး။ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ကြမ္း စစားလာ တယ္။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ စားတာမဟုတ္ ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းစားတယ္။ အရသာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကြမ္းစားျခင္းနဲ႔ပတ္ သက္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးေပးတာကေတာ့ (၁)အခ်က္က သြားပိုးမစားဘူး။ (၂)အ ခ်က္ကပါးစပ္မနံဘူး။ (၃)အာရုံပ်င္းဖို႔အခ်ိန္ မရွိဘူး အေၾကာေတြအျမဲတမ္းလႈပ္ ရွားတယ္။ စကားၾကီးစကားက်ယ္ ေျပာရရင္ကိုယ့္အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းတာ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ကိုယ္ ၾကိဳက္လို႔ကိုယ္စားတာဘဲ။ ကြမ္းစားတာသိပ္ေတာ့မ ဆန္းပါဘူး။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့ပ့်ံႏွံ႔လာတယ္။ ေကာင္းတဲ့ဘက္လဲရွိသလို ဆိုးတဲ့ဘက္လည္းရွိပါတယ္။ အခုဆိုင္ရင္ ကေလးငယ္(၁၃) ႏွစ္အရြယ္ကစစားေနျပီး အမွန္ေတာ့ကြမ္းစားတဲ့ ဓေလ့ထုံးစံဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဓေလ့ထုံးစံ ျဖစ္ပါတယ္။ အဘိုးအဘြားလက္ထက္ကဆိုရင္ ဧည့္သည္လာရင္ ကြမ္း၊လက္ဖက္တို႔ အေရွ႕ဆုံးဧည့္ခံေကြ်းေမြးပါတယ္။ အရင္ကလူၾကီး ဘဲစားတယ္။ ခေလးေတြမစားဘူး။ အခုဆိုရင္ ခေလးေတြေက်ာင္းသားေတြပါစားလာတယ္။ အေနအ ထားကြာသြားပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ကေတာ့ အေျခအေနက ေျပာသြားပါလိမ့္မယ္။ ကြမ္းယာထဲမွာ အဓိက ကေတာ့ ကြမ္းရြက္၊ ထုံး၊ ကြမ္း သီး၊ ေဆးရြက္ၾကီး ၊အေျခခံျပီးစားၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက်ေတာ့ေဆး ေပါင္းတို႔ ၉၂-၁ဝဝ singanal ထဲ့စားတာလည္း ရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏြယ္ခ်ိဳ၊ ဖာလာေစ့၊ အာေမႊးမႈန္႔၊ ထည့္ျပီး ေတာ့အရသာ ရွိေအာင္ထည့္တာလည္းရွိတယ္။
ကြမ္းစားတာဆိုးတဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ သြားနီလာတယ္၊ တခ်ဳိ႕မဲနက္သြားတာလည္းရွိတယ္။ ကြမ္းေထြးတဲ့ေနရာမွာ စည္းစနစ္မက်ရင္ညစ္ပတ္ေစတယ္။ ဆရာဝန္ေတြေျပာဆိုခ်က္အရ ပါးစပ္ကင္ဆာ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆရာ ေတာ္ဆိုရင္ သြားေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ကြမ္းေထာင္းစားေနတုန္း ပါးစပ္ကင္ဆာျဖစ္တယ္လို႔မၾကားရပါဘူး။ အခုေျပာင္း လဲသြားျပီး အရင္တုန္းကဧည့္သည္ေရာက္လာရင္ ကြမ္းအစ္တည္ဓေလ့ဟာအခု ရပ္ရြာထဲမွာေျပာင္းလဲ သြားျပီးအိမ္ထဲ ကကြမ္းအစ္အစား အမ်ားအားျဖင့္ ေစ်းထဲကကြမ္းယာ ဆိုင္ျဖစ္သြားျပီး။ အခုခေလးေတြ၊လူၾကီးေတြ ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ဝယ္ယူစားသုံးေနၾကတယ္။ ေခတ္အေျပာင္းအလဲလို႔ေျပာရမွာပါ။
ဟိုတုန္းက မြန္ရာဇဝင္မွာဆိုရင္ ဟံသာဝတီျပည္ရဲ့သူရဲေကာင္းလကြန္းအိမ္ဟာ အင္းဝဘု ရင္လက္ထဲသုံ႔ပန္းအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္သြားတယ္။ ေရာက္သြားပုံက အင္းဝဘုရင္မင္းေခါင္ရဲ့သား မင္းရဲေက်ာ္စြာကေန အေကာက္ၾကံျပီးေတာ့သူ႔ကို ဒဏ္ရာနဲ႔ဖမ္း ေခၚသြားတယ္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာက မြန္သူရဲ ေကာင္းလကြန္းအိမ္ကိုေမးတယ္။ ဦးရီးေတာ္ေဆးလည္းကု ေပးမယ္။ အစားအစာ စားသုံးလိုက္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွ လကြန္းအိမ္ကေနျပီးေတာ့ အရွင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ထ မင္းဟာငါ့ဝမ္းထဲမွာ အဝင္မခံဘူး ငါေသရင္ေသပါေစ အရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ထမင္းဘဲဝမ္းထဲအဝင္ခံႏိူင္မယ္လို႔ ေျပာ တယ္။ အဲဒီအခါမွာ မင္းရဲေက်ာ္စြာကေမး တယ္။ ဒါဆိုရင္ဘာမ်ားသုံးေဆာင္ခ်င္ပါသလဲဆိုေတာ့။ အင္းငါေတာ့ ကြမ္း တရာကိုသာစားခ်င္ပါတယ္။ လကြန္းအိမ္ကြမ္းဝါး ျပီးမွာ မင္းရဲေက်ာ္စြာကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းေျပာ ခဲ့ပါတယ္။ အရွင္မင္းသား သုရွင္ရာဇဓိရာဇ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ တဲ့ အခါမွာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မတိုက္ခိုက္ပါနဲ႔ သုရွင္အနီးအနား မွာ ဝန္းရံေနတဲ့ သူရဲသူခက္ဟာယကၡဘီလူးလို ၾကမ္းတမ္းျပီး သူ႔အေပၚသစၥာရွိတဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳး ေတာ္ေတြဘဲျဖစ္ၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူနဲ႔ရင္ဆိုင္တိုက္ ခိုက္ျခင္းကိုေရွာင္ရွားပါလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကြမ္း စကားဟာလကြန္းအိမ္ရဲ့ အဆိပ္မျပယ္ ေသာ စကားလို႔ ရာဇဝင္မွာတြင္က်န္ေနခဲ့တယ္။
ရခိုင္ပုံျပင္တစ္ပုဒ္လည္းရွိပါေသးတယ္။ ရခိုင္ဘုရင္မင္းထီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ကာလမွာ သူရဲ့နန္းေတာ္တိုင္မွာ ထုံးသုတ္ရာတြင္ ျပည့္ေနလို႔ တစ္ေန႔ေတာ့ သူအမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္။ ဒီနန္းေတာ္တိုင္မွာ ထုံးသုတ္တဲ့လူကို လက္ညႈိးျဖတ္ေစလို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ နန္းေတာ္တိုင္ထဲမွာ ထုံးသုတ္ရာတစ္ခုေတြ႔လို႔ ဘုရင္နန္းေတာ္ေမးလိုက္ တယ္။ ဒီတိုင္မွာဘယ္ သူထုံးသုတ္ထားသလဲဆိုျပီး အမတ္ေတြအားလုံး ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၾကေပမဲ့ အမတ္ငယ္တစ္ဦး ကေတာ့ အရွင္မင္းၾကီး ကိုယ္ တိုင္ဘဲ သုတ္မိတယ္လို႔ ေန႔စြဲ အခ်ိန္နဲ႔တကြ ေလွ်ာက္တင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္မင္း ထီးကကိုယ္ထုတ္ထား ေသာအမိန္႔ကို ကိုယ္ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အျပစ္အတြက္ သူ႔လက္ညိႈးကိုကိုယ္တိုင္ သံလ်က္ ဓားနဲ႔ ခုတ္ ျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါဘာကိုျပ သလဲဆိုေတာ့ ေရွးေရွးတုန္းက ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့နဲ႔ သစၥာရွိမႈ ဥပေဒကိုလုိက္ နာမႈေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
ျပီးေတာ့ လယ္ေစာင့္နတ္ပူေဇာ္ပြဲ၊ ဦးရွင္ၾကီးနတ္တင္ပြဲ၊ နတ္ကနားပြဲ၊ ဘာသာေရးပြဲေတာ္၊ သာေရးနာေရးေတြဟာ ကြမ္း ေတြဟာမပါမျဖစ္ဘဲအသုံးအေဆာင္လည္းပါဝင္တယ္။ ေရွးေရွးတုန္းက ဆိုရင္ရွင္ျပဳမဂၤလာပြဲေတြမွာ ဘာသာေရး၊ လူမႈ ေရး၊ပြဲေတြမွာ အဲဒီရြာထဲမွာ ရွိတဲ့အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး မိန္းကေလးေတြကိုမွ ကြမ္းေတာင္းကိုကိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ သာမန္ မိန္းကေလးကိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အဲဒီအထိ ကြမ္းကို အျမတ္ တႏိုးအထြတ္အျမတ္ထားတာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ကြမ္းေတာင္း ကိုင္စကားဟာ ေပၚလာတဲ့စကားပါ။ ကြမ္းစားတာစြဲတယ္။ စြဲစြဲျမဲျမဲစားေနရင္ေတာ့စြဲတတ္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ တုိ႔၊ ေဆး လိပ္တို႔နဲ႔၊ အတူတူပါဘဲ။ အမွန္က်ေတာ့ ကြမ္းစားတာဟာမေကာင္းဘူး ေငြလည္းကုန္တယ္။ က်န္းမာေရးကေန ၾကည့္ လည္းမေကာင္းဘူး။ ပတ္ဝန္း က်င္ညစ္ညမ္းမႈျဖစ္ယုံသာမက မိမိကိုယ္ကိုညစ္ညမ္းမႈျဖစ္ေစတယ္။ အခုေခတ္ မွာကေလး ေတြကအစ ကြမ္းစားတာေကာင္း တဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ဘူး ျမင္ပါတယ္လို႔ " ေျပာပါတယ္။
စံခလဘူရီမွာရွိတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးကကြမ္းဝါးရင္းနဲ႔ ဒီလိုေျပာပါ တယ္။ က်ေနာ့္ကြမ္းယာဆိုင္ကို မနက္ (၆)နာရီကေနညေန(၄)ခြဲ အထိဖြင့္ျပီး ေရာင္းတယ္။မနက္တိုင္းေစာေစာစီးစီး က်ေနာ့္ဆိုင္မွာအမ်ားအားျဖင့္ကြမ္းလာ ဝယ္စားတဲ့လူကေတာ့ လူပ်ိဳမ်ား တယ္။ တစ္ေန႔ကိုဘတ္ေငြ(၇ဝဝ)ေက်ာ္ခန္႔ က် ေနာ္ေရာင္းလို႔ရရွိပါတယ္။ လာ ဝယ္စား တဲ့လူပ်ိဳကာလသား တစ္ဖြဲ႔က ဒီလိုေျပာ ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဦးေရ (ေဒြးမယ္ေနာ္)ေတြမရွိပါေစ ဦးရဲ့ကြမ္းယာအရ သာကာင္းလြန္းလို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုေတြက ဦးရဲ့ ဆိုင္ကို မခြာခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ကာလသားေတြကေျပာပါတယ္။ လာဝယ္စားတဲ့ကာလသားအုပ္စုေတြက ျပန္ခါနီးက်ေနာ့္ ကို ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းျပျပီးေတာ့သြားျဖဲျပျပီး က်ေနာ့္ကိုေျပာတယ္။ ဦးေရက်ေနာ္တို႔သြားကို တစ္ ခ်က္ ေလာက္ၾကည့္လုိက္ပါဦး။ ကြမ္းစားမ်ားလြန္းလို႔ ဖရဲသီးေစ့လို မည္းတူးကုန္ျပီး သြား မည္းလို႔ခ်စ္သူရည္းစားေတြ ခ်န္ထားခဲ့ပါေစ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က ကြမ္းစားတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူး။ ကြမ္းကိုေလ့ လာစပ္စုမိခဲ့ရာဘယ္ မွာဘဲေရာင္းခ်ေရာင္းခ် ေရွးမိဘဘိုးေဘးဘီေဘ လက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ့ေသာရိုးရာဓေလ့ အစားအေသာက္တစ္ ခုအျဖစ္သတ္ မွတ္သုံးေဆာင္မွီဝဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြမ္းကမဂၤလာေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာလည္းသုံးတယ္။ ကြမ္းစား ျခင္းဟာ ေဘးဥပဒ္ဆိုးက်ိဳး မျဖစ္ေစပါ။ ဒါေပမဲ့တန္ေဆးလြန္ေဘးေပါ့ေနာ္။ ကဗ်ာဆန္မႈကိုသာလြန္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေရာင္းတဲ့ ကြမ္းယာကိုေတာ့ ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔ဗ်ာ။ မယုံရင္စားၾကည့္ပါ။ အရသာသိသြားရမယ္။ ပ်ဴငွာစြာဧည့္ဝတ္ျပဳမည္မွာ ေျမၾကီး လက္ခတ္မလႊဲပါဘူးလ႔ို ကြမ္းယာဆိုင္ပိုင္ရွင္တစ္ဦးကေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာကြမ္းနဲ႔ပက္သက္ျပီးစာဆိုရွိပါတယ္။ တံတားဦးကကြမ္းနုဝါ ငါန္းျမွာကေဆး၊ ကြမ္းသီး ေတာင္ငူကိုင္းထုံး ျဖဴ ျပည္ ရွားအသာဝါးလို႔ေထြးတဲ့။ ကြ်န္မငယ္ငယ္ေလးတုံးကဆိုယင္ အဖြါးရဲ႔ကြမ္းဝါးဖတ္ကို အျမဲေတာင္းစားတတ္ပါ တယ္။ အဲဒီကြမ္း ဝါးဖတ္ကို အကိုအမေတြနဲ႔ျပိဳင္ျပီးလုစားရတာကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ ဒီကြမ္းစားသုံးတဲ့ထုံးစံဟာ ထိုင္းနိုင္ငံေတြမွာ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားေပမဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာေတာ့ တြင္က်ယ္ေနတုန္းပါဘဲ။ အခုဆိုယင္ရပ္ရြာထဲမွာကြမ္း ယာ ဆိုင္ေတြပိုျပီး မ်ားလာ ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြဟာဆိုယင္ဆိုင္ခြဲ အေျမာက္အမ်ားဖြင့္နိုင္တဲ့အထိ ေရာင္းအား ေကာင္းလာပါတယ္။ရန္ကုန္မွာဆိုယင္မိုးမင္းေဇာ္ ကြမ္းယာဆိုင္ ေမာ္လျမိဳင္မွာဆိုရင္ ကိုစိုးမိုးရဲ႕ ဘိုးဘိုးၾကီးကြမ္းယာ ဆိုင္ဟာဆိုယင္ တိုးမေပါက္ေအာင္ေရာင္းအား ေကာင္းေန တယ္လို႔ ကြမ္းၾကိဳက္သူ နိုင္ခ်မ္းမြန္ကေျပာပါတယ္။ အဲဒီ လိုရိုးရာအရ အိမ္ထဲမွာဧည့္ခံတဲ့ကြမ္းစားတဲ့ထုံးစံဟာ ဆိုင္ေတြမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေရာင္းခ်ေနျပီး လူငယ္ေတြအမ်ား စုကြမ္းစြဲသြားတာဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာလား ဆိုးရြားတဲ့ လကၡဏာ လားဆိုတာ တိက်တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္မေပးနိုင္ေသး ပါဘူး။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ထုံးစံ အေနအထား ေျပာင္းလဲသြားတာအမွန္ပါဘဲ။
ျမဴခိုးေတြထူထပ္ေနတဲ့ ဒီဇင္ဘာလမနက္ခင္းေနမပြင့္တပြင့္အခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲက်ေနဆဲ။ ဝါးအိမ္နဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ကေလးတစ္လုံးအေရွ႕မွာ ကရင္ရုိးရာဝတ္စုံဝတ္ထားျပီး မီးလႈံရင္းေစာင္ျခဳံထားတဲ့ အဘြားတစ္ေယာက္ကိုျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြမ္းပါ ဝါးစားေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ပါးစပ္ျပင္ မွာကြမ္းအရည္ေတြ နီနီရဲရဲစီးယိုလာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း ကြမ္းေထာင္းဆုံၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားပါေသး တယ္။ေနရာကေတာ့ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသုံးဆူျမိဳ႕နယ္ တုိက္ပြဲမၾကာခဏျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာ မယ္စလီေက်းရြာ ကေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြားဘြား ေနာ္မုမုက အသက္၆၅ ႏွစ္ရွိျပီးျဖစ္ပါသည္။ အဘြား အသက္(၂ဝ)ႏွစ္မွာ ကြမ္းစစား တယ္။ အသက္(၂၆)ႏွစ္မွာ က်ေတာ့ကြမ္း တကယ္စားလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းစားတယ္။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္း ဆိုရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လည္းေဆးတံေသာက္ၾကပါတယ္။ သားသမီးေတြက ၅ေယာက္ရွိ တယ္။ သမီး(၄)ေယာက္ သား(၂)ေယာက္ ရွိတယ္။ သူတို႔က အဘြားလိုကြမ္းသိပ္မစားၾကဘူး။ ေျမးေလးေတြကေတာ့ ကြမ္းေတြ လုံးဝမစားေတာ့ပါဘူး။ အဘြားကေတာ့ ကြမ္းအျမဲတမ္းဘဲ စားတယ္။ ေနမေကာင္းတာက လြဲျပီးေပါ့ ေနာ္။
ဟိုတစ္ခါက အဘြားေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ ေဆးရုံတက္ရတယ္။ ဆရာဝန္ကအဘြားကိုေျပာတယ္ ကြမ္းမစားရဘူး။ အဘြားကလည္းကြမ္းမစားရရင္ မေနႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ ေရာဂါနည္းနည္းသက္သာသြားေတာ့ ကြမ္းခိုးျပီးျပန္စားတာ။အရ သာလည္း အရမ္းရွိတယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ ကြမ္း(၂)ရက္ျပန္စားေတာ့ ေရာဂါတစ္ ဝက္ေပ်ာက္သြား တယ္လို‹ခံစားရတယ္။ ကြမ္းအရသာက ဆန္လုံးေၾကာ္ စားသလိုျဖစ္တယ္။ ကြမ္းစြဲရင္ဆန္စားစြဲတဲ့လူ နဲ႔တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဘြားကြမ္းစားတာ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေတြ႔ေတာ့ ေရာဂါျဖစ္မယ္၊ ဘာရယ္ညာရယ္ေျပာတဲ့လူလည္း ရွိတယ္။ အဘြားအခုထိဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ အဘြားကကြမ္းစားတာ သူမ်ားနဲ႔မတူဘူး။ ကြမ္းစားတာမျမိဳခ်စား ဘူး ငုံစားျပီးေထြးပစ္တာဘဲ။ လူေတြကေျပာတာေပါ့ ေရာဂါျဖစ္မွာေၾကာက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကကြမ္းကို အကုန္လုံး စားတယ္။ အဘြား ကြမ္းစားတာ သူမ်ားေတြကေျပာတယ္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ အဘြားကေတာ့ဘာေရာဂါမွမျဖစ္ဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္းအဘြား တို႔ရြာမွာ လူပ်ိဳ အပ်ိဳေတြကြမ္းသိပ္မစားၾကဘူး။ သြားဝါမွာေၾကာက္လို႔ေျပာတယ္။
" ဟိုေရွးေရွးတုန္းက ရင့္ပုံျပင္မွာဆိုရင္ကရင္အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔မွာသားသုံးေယာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ သားသမီးေတြက အိမ္ေထာင္က်ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႔ကိုယ္ေနၾကရွာပါတယ္။ အဘိုးအုိကေသခါနီးမွာ အ ေဝးမွာရွိတဲ့သားေတြကို မွာေခၚလိုက္တယ္။ သားအၾကီးႏွစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီကို အရင္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အဘိုးၾကီး ကရွိသမွ်လယ္၊ ျခံ၊ ပစၥည္းေတြကို သူ႔သားအၾကီးႏွစ္ေယာက္ကို အကုန္လုံးအေမြခြဲေဝေပးလုိက္ပါတယ္။ သူ႔သားအငယ္ ကေနာက္က်ျပီး ျပန္ ေရာက္လာေတာ့ ဘာအေမြမွ မရခဲ့ရွာေတာ့ဘူး။ အဘိုးအိုကသားအငယ္ကိုအနား ေခၚျပီးသူ႔သား ငယ္ေလးကို တိုးတိုးေျပာ လိုက္တယ္။ သာငယ္ကေနာက္က်ျပီးျပန္လာေတာ့ ဘာအေမြမွသားေလး ကိုအေမြေပးစရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့သားငယ္ကို ကြမ္းတစ္ယာဘဲအေမႊေပးလိုက္မယ္။ နင့္အစ္ကိုၾကီးေတြေမးရင္ လည္းမေျပာျပနဲ႔။ အဲဒီကြမ္းတစ္ယာကို သားငယ္သုံးတတ္ရင္ သားေလးတစ္သက္လုံးစားလုိ႔ရမွာပါ။ သူ႔သားငယ္ေလး ကဟုတ္ကဲ့ပါအေဖ လို႔ ေခါင္းညိတ္ျပီးသူ႔အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ သားငယ္က သူ႔အေဖေျပာတဲ့စကား ေခါင္းထဲမွာအျမဲတမ္း မွတ္ထားပါ ေတာ့တယ္။ သူ႔မိသားစုဆီျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အကိုၾကီးကသူ႔ကိုလာေမးတယ္။ ညီငယ္ရယ္ အေဖကနင့္ကိုဘာအ ေမြေတြမ်ားေပးခဲ့ပါသလဲ။ အေဖကေျပာတယ္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာျပရဘူး။ သူ႔အစ္ကိုၾကီးက အရမ္းသိခ်င္လို႔ျဖစ္သြား တယ္။ ျပီးေတာ့သူ႔ညီေလးကို ေတာင္းပန္ျပီးေတာ့ထပ္ေမးတယ္။ အစ္ကိုနင့္ကိုလယ္တကြက္ နဲ႔၊ျခံတစ္ျခံေပးမယ္။ ေျပာ ျပပါညီေလးရယ္။ သူ႔ညီေလးလည္းနားျငီးေတာ့ အေဖကသူ႔ကိုကြမ္းတစ္ယာဘဲေပးခဲ့တယ္ လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔သူ႔ အစ္ကိုၾကီးကသူ႔ကိုလယ္တစ္ကြက္နဲ႔ ျခံတစ္ျခံေပးလိုက္ရပါတယ္။ ထို နည္းတူပါဘဲ ေနာက္ ထပ္အစ္ကိုတစ္ေယာက္က လည္း သူ႔အစ္ကိုၾကီးလိုဘဲ သူ႔ကိုလာေမးျပန္တယ္။ ေနာက္ထပ္လယ္တစ္ ကြက္နဲ႔ ျခံတစ္ျခံ ထပ္ရသြားတယ္။ ကြမ္းတစ္ ယာေၾကာင့္သားငယ္က အျခားေမာင္ႏွမထက္အေမြရမ်ားသြားတယ္လို႔ " အဘြားေနာ္မုမုက ကြမ္းနဲ႔ပက္သက္တဲ့ပုံေျပာ ျပပါတယ္။
အရင္တုန္းကအဘြားတို႔ရြာမွာဆိုရင္ ဧည့္သည္လာ ရင္ကြမ္းအစ္ၾကီးၾကီးတည္ျပီး ဧည့္ခံတယ္။ အခုရြာ မွာကြမ္းသီးနည္းေတာ့ ကြမ္းသီးေတြဖြက္ထားျပီး စားရတယ္။ လမ္းမွာသြား ရင္လြယ္အိတ္ေပးမႏိႈက္ ဘူး။ကြမ္းကုန္သြားမွာ ကိုေၾကာက္လို႔။ အခုအဘြား အသက္ၾကီးလာေတာ့ သြားေတြလည္းမရွိ ေတာ့ ဘူး။အခုဆိုရင္ ကြမ္းေထာင္းျပီးစားရပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလပါးစပ္မွာ ကြမ္းတံေထြးအရည္ေပက်န္ခဲ့လို႔ ခေလးေတြက အဘြားကိုရယ္ၾကတယ္။ အဘြားက သြားမရွိေတာ့ တဲ့အခါက်ေတာ့ ကြမ္း အရည္ေတြေပ က်န္ခဲ့မွန္းမသိလို႔ အဘြားအရမ္းကိုရွက္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အဘြားကကြမ္းမစားရရင္ တံေတြးေထြးပစ္လို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနျဖစ္သြားျပီးေလ။ ဘယ္လိုမွျဖတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဟိုေတာင္ေပၚေဒသမွာဆိုယင္ ကြမ္းရြက္ ေတြကိုၾကာရွည္ ေအာင္ထားနိုင္ဖို႔က ကြမ္းကိုေပါင္းျပီးစားၾကတယ္။ ဘိုးဘြားလက္ ထက္ကတည္းက စားတာေတြ႔ ေတာ့စားတာဘဲ။ အဘြားကေတာ့ ကြမ္းစားတဲ့ထုံးစံကို ဆက္လက္ထိန္း သိမ္းေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕ေန အသက္(၄ဝ)ေက်ာ္ ကြမ္းၾကိဳက္သူ လူပ်ိဳၾကီးနိုင္ခ်မ္းမြန္ကလည္း ဒီလိုေျပာပါေသးတယ္။ "က်ေနာ္ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ကတည္းက ကြမ္းစစားလာခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေနတုန္းကမစားဘူး။ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ကြမ္း စစားလာ တယ္။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ စားတာမဟုတ္ ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းစားတယ္။ အရသာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကြမ္းစားျခင္းနဲ႔ပတ္ သက္ျပီး ေကာင္းက်ိဳးေပးတာကေတာ့ (၁)အခ်က္က သြားပိုးမစားဘူး။ (၂)အ ခ်က္ကပါးစပ္မနံဘူး။ (၃)အာရုံပ်င္းဖို႔အခ်ိန္ မရွိဘူး အေၾကာေတြအျမဲတမ္းလႈပ္ ရွားတယ္။ စကားၾကီးစကားက်ယ္ ေျပာရရင္ကိုယ့္အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းတာ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ကိုယ္ ၾကိဳက္လို႔ကိုယ္စားတာဘဲ။ ကြမ္းစားတာသိပ္ေတာ့မ ဆန္းပါဘူး။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့ပ့်ံႏွံ႔လာတယ္။ ေကာင္းတဲ့ဘက္လဲရွိသလို ဆိုးတဲ့ဘက္လည္းရွိပါတယ္။ အခုဆိုင္ရင္ ကေလးငယ္(၁၃) ႏွစ္အရြယ္ကစစားေနျပီး အမွန္ေတာ့ကြမ္းစားတဲ့ ဓေလ့ထုံးစံဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဓေလ့ထုံးစံ ျဖစ္ပါတယ္။ အဘိုးအဘြားလက္ထက္ကဆိုရင္ ဧည့္သည္လာရင္ ကြမ္း၊လက္ဖက္တို႔ အေရွ႕ဆုံးဧည့္ခံေကြ်းေမြးပါတယ္။ အရင္ကလူၾကီး ဘဲစားတယ္။ ခေလးေတြမစားဘူး။ အခုဆိုရင္ ခေလးေတြေက်ာင္းသားေတြပါစားလာတယ္။ အေနအ ထားကြာသြားပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ကေတာ့ အေျခအေနက ေျပာသြားပါလိမ့္မယ္။ ကြမ္းယာထဲမွာ အဓိက ကေတာ့ ကြမ္းရြက္၊ ထုံး၊ ကြမ္း သီး၊ ေဆးရြက္ၾကီး ၊အေျခခံျပီးစားၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက်ေတာ့ေဆး ေပါင္းတို႔ ၉၂-၁ဝဝ singanal ထဲ့စားတာလည္း ရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႏြယ္ခ်ိဳ၊ ဖာလာေစ့၊ အာေမႊးမႈန္႔၊ ထည့္ျပီး ေတာ့အရသာ ရွိေအာင္ထည့္တာလည္းရွိတယ္။
ကြမ္းစားတာဆိုးတဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ သြားနီလာတယ္၊ တခ်ဳိ႕မဲနက္သြားတာလည္းရွိတယ္။ ကြမ္းေထြးတဲ့ေနရာမွာ စည္းစနစ္မက်ရင္ညစ္ပတ္ေစတယ္။ ဆရာဝန္ေတြေျပာဆိုခ်က္အရ ပါးစပ္ကင္ဆာ ျဖစ္တတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆရာ ေတာ္ဆိုရင္ သြားေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ကြမ္းေထာင္းစားေနတုန္း ပါးစပ္ကင္ဆာျဖစ္တယ္လို႔မၾကားရပါဘူး။ အခုေျပာင္း လဲသြားျပီး အရင္တုန္းကဧည့္သည္ေရာက္လာရင္ ကြမ္းအစ္တည္ဓေလ့ဟာအခု ရပ္ရြာထဲမွာေျပာင္းလဲ သြားျပီးအိမ္ထဲ ကကြမ္းအစ္အစား အမ်ားအားျဖင့္ ေစ်းထဲကကြမ္းယာ ဆိုင္ျဖစ္သြားျပီး။ အခုခေလးေတြ၊လူၾကီးေတြ ကြမ္းယာဆိုင္မွာ ဝယ္ယူစားသုံးေနၾကတယ္။ ေခတ္အေျပာင္းအလဲလို႔ေျပာရမွာပါ။
ဟိုတုန္းက မြန္ရာဇဝင္မွာဆိုရင္ ဟံသာဝတီျပည္ရဲ့သူရဲေကာင္းလကြန္းအိမ္ဟာ အင္းဝဘု ရင္လက္ထဲသုံ႔ပန္းအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္သြားတယ္။ ေရာက္သြားပုံက အင္းဝဘုရင္မင္းေခါင္ရဲ့သား မင္းရဲေက်ာ္စြာကေန အေကာက္ၾကံျပီးေတာ့သူ႔ကို ဒဏ္ရာနဲ႔ဖမ္း ေခၚသြားတယ္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာက မြန္သူရဲ ေကာင္းလကြန္းအိမ္ကိုေမးတယ္။ ဦးရီးေတာ္ေဆးလည္းကု ေပးမယ္။ အစားအစာ စားသုံးလိုက္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွ လကြန္းအိမ္ကေနျပီးေတာ့ အရွင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ထ မင္းဟာငါ့ဝမ္းထဲမွာ အဝင္မခံဘူး ငါေသရင္ေသပါေစ အရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ထမင္းဘဲဝမ္းထဲအဝင္ခံႏိူင္မယ္လို႔ ေျပာ တယ္။ အဲဒီအခါမွာ မင္းရဲေက်ာ္စြာကေမး တယ္။ ဒါဆိုရင္ဘာမ်ားသုံးေဆာင္ခ်င္ပါသလဲဆိုေတာ့။ အင္းငါေတာ့ ကြမ္း တရာကိုသာစားခ်င္ပါတယ္။ လကြန္းအိမ္ကြမ္းဝါး ျပီးမွာ မင္းရဲေက်ာ္စြာကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းေျပာ ခဲ့ပါတယ္။ အရွင္မင္းသား သုရွင္ရာဇဓိရာဇ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ တဲ့ အခါမွာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မတိုက္ခိုက္ပါနဲ႔ သုရွင္အနီးအနား မွာ ဝန္းရံေနတဲ့ သူရဲသူခက္ဟာယကၡဘီလူးလို ၾကမ္းတမ္းျပီး သူ႔အေပၚသစၥာရွိတဲ့ ေဆြေတာ္မ်ိဳး ေတာ္ေတြဘဲျဖစ္ၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူနဲ႔ရင္ဆိုင္တိုက္ ခိုက္ျခင္းကိုေရွာင္ရွားပါလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကြမ္း စကားဟာလကြန္းအိမ္ရဲ့ အဆိပ္မျပယ္ ေသာ စကားလို႔ ရာဇဝင္မွာတြင္က်န္ေနခဲ့တယ္။
ရခိုင္ပုံျပင္တစ္ပုဒ္လည္းရွိပါေသးတယ္။ ရခိုင္ဘုရင္မင္းထီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ကာလမွာ သူရဲ့နန္းေတာ္တိုင္မွာ ထုံးသုတ္ရာတြင္ ျပည့္ေနလို႔ တစ္ေန႔ေတာ့ သူအမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္။ ဒီနန္းေတာ္တိုင္မွာ ထုံးသုတ္တဲ့လူကို လက္ညႈိးျဖတ္ေစလို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ နန္းေတာ္တိုင္ထဲမွာ ထုံးသုတ္ရာတစ္ခုေတြ႔လို႔ ဘုရင္နန္းေတာ္ေမးလိုက္ တယ္။ ဒီတိုင္မွာဘယ္ သူထုံးသုတ္ထားသလဲဆိုျပီး အမတ္ေတြအားလုံး ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၾကေပမဲ့ အမတ္ငယ္တစ္ဦး ကေတာ့ အရွင္မင္းၾကီး ကိုယ္ တိုင္ဘဲ သုတ္မိတယ္လို႔ ေန႔စြဲ အခ်ိန္နဲ႔တကြ ေလွ်ာက္တင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္မင္း ထီးကကိုယ္ထုတ္ထား ေသာအမိန္႔ကို ကိုယ္ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အျပစ္အတြက္ သူ႔လက္ညိႈးကိုကိုယ္တိုင္ သံလ်က္ ဓားနဲ႔ ခုတ္ ျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါဘာကိုျပ သလဲဆိုေတာ့ ေရွးေရွးတုန္းက ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့နဲ႔ သစၥာရွိမႈ ဥပေဒကိုလုိက္ နာမႈေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
ျပီးေတာ့ လယ္ေစာင့္နတ္ပူေဇာ္ပြဲ၊ ဦးရွင္ၾကီးနတ္တင္ပြဲ၊ နတ္ကနားပြဲ၊ ဘာသာေရးပြဲေတာ္၊ သာေရးနာေရးေတြဟာ ကြမ္း ေတြဟာမပါမျဖစ္ဘဲအသုံးအေဆာင္လည္းပါဝင္တယ္။ ေရွးေရွးတုန္းက ဆိုရင္ရွင္ျပဳမဂၤလာပြဲေတြမွာ ဘာသာေရး၊ လူမႈ ေရး၊ပြဲေတြမွာ အဲဒီရြာထဲမွာ ရွိတဲ့အေခ်ာဆုံး အလွဆုံး မိန္းကေလးေတြကိုမွ ကြမ္းေတာင္းကိုကိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ သာမန္ မိန္းကေလးကိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အဲဒီအထိ ကြမ္းကို အျမတ္ တႏိုးအထြတ္အျမတ္ထားတာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ကြမ္းေတာင္း ကိုင္စကားဟာ ေပၚလာတဲ့စကားပါ။ ကြမ္းစားတာစြဲတယ္။ စြဲစြဲျမဲျမဲစားေနရင္ေတာ့စြဲတတ္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ တုိ႔၊ ေဆး လိပ္တို႔နဲ႔၊ အတူတူပါဘဲ။ အမွန္က်ေတာ့ ကြမ္းစားတာဟာမေကာင္းဘူး ေငြလည္းကုန္တယ္။ က်န္းမာေရးကေန ၾကည့္ လည္းမေကာင္းဘူး။ ပတ္ဝန္း က်င္ညစ္ညမ္းမႈျဖစ္ယုံသာမက မိမိကိုယ္ကိုညစ္ညမ္းမႈျဖစ္ေစတယ္။ အခုေခတ္ မွာကေလး ေတြကအစ ကြမ္းစားတာေကာင္း တဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ဘူး ျမင္ပါတယ္လို႔ " ေျပာပါတယ္။
စံခလဘူရီမွာရွိတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးကကြမ္းဝါးရင္းနဲ႔ ဒီလိုေျပာပါ တယ္။ က်ေနာ့္ကြမ္းယာဆိုင္ကို မနက္ (၆)နာရီကေနညေန(၄)ခြဲ အထိဖြင့္ျပီး ေရာင္းတယ္။မနက္တိုင္းေစာေစာစီးစီး က်ေနာ့္ဆိုင္မွာအမ်ားအားျဖင့္ကြမ္းလာ ဝယ္စားတဲ့လူကေတာ့ လူပ်ိဳမ်ား တယ္။ တစ္ေန႔ကိုဘတ္ေငြ(၇ဝဝ)ေက်ာ္ခန္႔ က် ေနာ္ေရာင္းလို႔ရရွိပါတယ္။ လာ ဝယ္စား တဲ့လူပ်ိဳကာလသား တစ္ဖြဲ႔က ဒီလိုေျပာ ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဦးေရ (ေဒြးမယ္ေနာ္)ေတြမရွိပါေစ ဦးရဲ့ကြမ္းယာအရ သာကာင္းလြန္းလို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုေတြက ဦးရဲ့ ဆိုင္ကို မခြာခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ကာလသားေတြကေျပာပါတယ္။ လာဝယ္စားတဲ့ကာလသားအုပ္စုေတြက ျပန္ခါနီးက်ေနာ့္ ကို ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႔ လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းျပျပီးေတာ့သြားျဖဲျပျပီး က်ေနာ့္ကိုေျပာတယ္။ ဦးေရက်ေနာ္တို႔သြားကို တစ္ ခ်က္ ေလာက္ၾကည့္လုိက္ပါဦး။ ကြမ္းစားမ်ားလြန္းလို႔ ဖရဲသီးေစ့လို မည္းတူးကုန္ျပီး သြား မည္းလို႔ခ်စ္သူရည္းစားေတြ ခ်န္ထားခဲ့ပါေစ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က ကြမ္းစားတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူး။ ကြမ္းကိုေလ့ လာစပ္စုမိခဲ့ရာဘယ္ မွာဘဲေရာင္းခ်ေရာင္းခ် ေရွးမိဘဘိုးေဘးဘီေဘ လက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ့ေသာရိုးရာဓေလ့ အစားအေသာက္တစ္ ခုအျဖစ္သတ္ မွတ္သုံးေဆာင္မွီဝဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြမ္းကမဂၤလာေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာလည္းသုံးတယ္။ ကြမ္းစား ျခင္းဟာ ေဘးဥပဒ္ဆိုးက်ိဳး မျဖစ္ေစပါ။ ဒါေပမဲ့တန္ေဆးလြန္ေဘးေပါ့ေနာ္။ ကဗ်ာဆန္မႈကိုသာလြန္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ေရာင္းတဲ့ ကြမ္းယာကိုေတာ့ ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔ဗ်ာ။ မယုံရင္စားၾကည့္ပါ။ အရသာသိသြားရမယ္။ ပ်ဴငွာစြာဧည့္ဝတ္ျပဳမည္မွာ ေျမၾကီး လက္ခတ္မလႊဲပါဘူးလ႔ို ကြမ္းယာဆိုင္ပိုင္ရွင္တစ္ဦးကေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာကြမ္းနဲ႔ပက္သက္ျပီးစာဆိုရွိပါတယ္။ တံတားဦးကကြမ္းနုဝါ ငါန္းျမွာကေဆး၊ ကြမ္းသီး ေတာင္ငူကိုင္းထုံး ျဖဴ ျပည္ ရွားအသာဝါးလို႔ေထြးတဲ့။ ကြ်န္မငယ္ငယ္ေလးတုံးကဆိုယင္ အဖြါးရဲ႔ကြမ္းဝါးဖတ္ကို အျမဲေတာင္းစားတတ္ပါ တယ္။ အဲဒီကြမ္း ဝါးဖတ္ကို အကိုအမေတြနဲ႔ျပိဳင္ျပီးလုစားရတာကို မွတ္မိပါေသးတယ္။ ဒီကြမ္းစားသုံးတဲ့ထုံးစံဟာ ထိုင္းနိုင္ငံေတြမွာ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားေပမဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာေတာ့ တြင္က်ယ္ေနတုန္းပါဘဲ။ အခုဆိုယင္ရပ္ရြာထဲမွာကြမ္း ယာ ဆိုင္ေတြပိုျပီး မ်ားလာ ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြဟာဆိုယင္ဆိုင္ခြဲ အေျမာက္အမ်ားဖြင့္နိုင္တဲ့အထိ ေရာင္းအား ေကာင္းလာပါတယ္။ရန္ကုန္မွာဆိုယင္မိုးမင္းေဇာ္ ကြမ္းယာဆိုင္ ေမာ္လျမိဳင္မွာဆိုရင္ ကိုစိုးမိုးရဲ႕ ဘိုးဘိုးၾကီးကြမ္းယာ ဆိုင္ဟာဆိုယင္ တိုးမေပါက္ေအာင္ေရာင္းအား ေကာင္းေန တယ္လို႔ ကြမ္းၾကိဳက္သူ နိုင္ခ်မ္းမြန္ကေျပာပါတယ္။ အဲဒီ လိုရိုးရာအရ အိမ္ထဲမွာဧည့္ခံတဲ့ကြမ္းစားတဲ့ထုံးစံဟာ ဆိုင္ေတြမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေရာင္းခ်ေနျပီး လူငယ္ေတြအမ်ား စုကြမ္းစြဲသြားတာဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာလား ဆိုးရြားတဲ့ လကၡဏာ လားဆိုတာ တိက်တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္မေပးနိုင္ေသး ပါဘူး။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ထုံးစံ အေနအထား ေျပာင္းလဲသြားတာအမွန္ပါဘဲ။
0 comments:
Post a Comment