တူေမာင္ညိဳ
(၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္)
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာဟာ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ရွည္ၾကာခဲ့ရၿပီး ယေန႔အထိ ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္း မရွိေသးတဲ့ျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရခ်င္တယ္ဆိုတာ ဆႏၵပဲ။ ရည္မွန္းခ်က္ပဲ။ ဆႏၵရွိေနရံု၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိေန႐ံုနဲ႔ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိုးေပၚ က က်လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ရွိေနတဲ့ဆႏၵနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ကို တကယ္တမ္းေရာက္ရွိေစမယ့္ မွန္ကန္မွ်တတဲ့သေဘာထားနဲ႔ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္နည္းေတြ ရွိဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီလို မွန္ကန္မွ်တတဲ့ သေဘာထား၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ၫွိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ပန္းတုိင္ကိုေရာက္ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ပထမဆံုးကေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာအေပၚ ဘယ္လုိ သေဘာထားသလဲဆုိတဲ့သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ဆုိင္ရာကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥက လက္ေတြ႔ေျဖရွင္းေရး နည္းလမ္းေတြ ကို တုိက္႐ုိက္ၾသဇာ သက္ေရာက္ပါတယ္။ သေဘာထားမွန္ရင္ ေျဖရွင္းနည္းမွန္စၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာဟာ တန္းတူေရးျပႆနာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ျပႆနာ၊ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကည့္ျမင္သေဘာထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တန္းတူရည္တူ ေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြး အေျဖရွာတဲ့နည္းကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုသေဘာထား ၾကည့္ျမင္ႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ “ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲျပႆနာ” အျဖစ္သာ သေဘာထားၾကည့္ျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ ယခင္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔နည္းလမ္းအျဖစ္ “ေခ်ာ့ျမဴသိမ္းသြင္း၊ အျမစ္ျဖဳတ္ေခ်မႈန္း၊ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ခ်” ဆိုတဲ့နည္းလမ္းကိုပဲ ဆက္လက္က်င့္သံုးေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာထားနဲ႔ဒီနည္းလမ္းကို ေရွ႕က အုပ္စုိးသူအ ဆက္ဆက္ဟာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်င့္သံုးခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။
(ဖဆပလအစိုးရ)၊ (အိမ္ေစာင့္အစုိးရ)၊ (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစုိးရ)၊ (မဆလတစ္ပါတီအာဏာရွင္အစိုးရ)၊ (နဝတ-နအဖ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ) စသျဖင့္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္က ရွိေနဆဲရွိေနၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(နဝတ- နအဖ) စစ္အာဏာရွင္အစိုးရလက္ထက္က “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔နဲ႔ အဖြဲ႔ငယ္ ၂၃ဖြဲ႔” ဆုိတာေတြ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔နဲ႔ အဖြဲ႔ငယ္ ၂၃ဖြဲ႔” ဆုိတာဟာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္ “ေထာက္လွမ္းေရး တစ္နပ္စားဉာဏ္နဲ႔ တစ္ပြဲထိုး လုပ္ခဲ့တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး”သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့အဆင့္သို႔ မတက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ “ၿငိမ္းအဖြဲ႔” ေတြဟာ “အထူးဖိတ္ၾကားသင့္သူမ်ား” ဆုိတဲ့ေခါင္း စဥ္နဲ႔ “ညီလာခံ” (က်ဳိကၠဆံ+ေညာင္ႏွစ္ပင္) တက္ခဲ့ၾကရေပမယ့္ သူတုိ႔လုိလားခ်က္ေတြ မရရွိခဲ့ပါဘူး။ “နယ္စပ္ေဒသ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရး ဆုိတဲ့ ေဆးခါးႀကီး”ကို အတင္းအၾကပ္ ေသာက္မ်ဳိခဲ့ရတဲ့အတြက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အခ်ဳိ႕ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ ခ်ခဲ့ရတယ္။ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြ ပ်က္သေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ ကြဲအက္မႈ၊ ခြဲ ထြက္မႈေတြ ဘယ္ေခတ္ကာလနဲ႔မွမတူေအာင္ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတာဟာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္ “နယ္စပ္ ေဒသဖြ႔ံၿဖိဳးေရး ေပၚလစီ”ရဲဲ႕လက္စြမ္းျပမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလက္စြမ္းျပမႈရဲ႕ အဓိက ဒါ႐ုိက္တာဟာ ဗိုလ္ခင္ၫႊန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တစ္စစီၿပိဳကြဲေအာင္ ၿဖိဳခြဲၿပီး ဝါးမ်ဳိပစ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယခု ဦးသိန္းစိန္စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရ လက္ထက္မွာ ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ျပန္ထိုးေနတာဟာ အဲဒီ “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔” ထဲက အဓိကက်တဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးေတြပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကုိ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏုိင္တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရအေနနဲ႔ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ“ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိ” ဆိုတဲ့ တင္းမာတဲ့ သေဘာထားကို ကုိင္စြဲထားသ လို ေတာတြင္းက လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ “လက္နက္ကုိင္ေသာင္းက်န္သူေတြ” လို႔သာ သေဘာ ထားေနမယ္ဆိုရင္ ေျပလည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
(နဝတ-နအဖ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ)ရဲ႕ အေမြခံ ဦးသိန္းစိန္စစ္တစ္ပိုင္းအစုိးရဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းရွိပါ့မလား။
ဒီေမးခြန္းကို ေျဖဆုိဖို႔ဆိုရင္ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရးျပႆနာအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ေနသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြအေပၚကေန အေျဖေပးရမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး ျပႆနာအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လက္ေတြ႔ထဲ ကေန ရွာၾကည့္ၾကပါစို႔။
ယေန႔အခ်ိန္အထိ ပဏာမအဆင့္ သေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာ ၆ဖြဲ႔ရွိပါၿပီ။ စုစုေပါင္းအဖြဲ႔ ၁၀ဖြဲ႔ရွိတယ္လို႔ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစုိးရက ဆုိပါတယ္။ အဲဒီ ၁၀ဖြဲ႔ထဲမွာ မပါေသးတဲ့ (ABSDF)ကုိလည္း မၾကာခင္က ကမ္းလွမ္းထားတယ္လုိ႔ ဆိုပါ တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစုိးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ဘယ္လိုသေဘာထားနဲ႔ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္မွာလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ ဆန္းက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းေဝးမွာ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ သေဘာထားကို ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ (မူရင္း)အတုိင္း ေကာက္ႏႈတ္ ေဖၚျပလုိက္ပါတယ္။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ဒုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးကို အာမခံႏုိင္ေသာ မူ ေဘာင္အတြင္းမွ ေဆာင္ရြက္သြားမည္”
ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ (၁၈- ၈- ၂၀၁၁)ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း” အစုိးရအဖြဲ႔ ေၾက ညာခ်က္အမွတ္ (၁/၂၀၁၁) ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။
အဲဒီ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း”ဆိုတဲ့ အစုိးရအဖြဲ႔ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ (၁/၂၀၁၁) မွာ ဘယ္လိုသေဘာထား၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆိုတာ အတိအလင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေၾကညာခ်က္မွာပါတဲ့ “လက္ နက္ကုိင္ပဋိပကၡမ်ား” ဆုိတဲ့စကားရပ္ဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆ နာအေပၚသူတုိ႔ထားရွိတဲ့ သေဘာထားကို ထင္ဟပ္ေဖၚျပေနတဲ့ အဓိကစကားရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစကားရပ္က ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကို တမင္ေရွာင္လႊဲတဲ့ သေဘာထားျဖစ္ပါတယ္။ အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ သေဘာထားျဖစ္ေန ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕အေၾကာင္းဇစ္ျမစ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာဆုိတာကို မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳၿပီး “ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရး နည္းအရ ေျဖရွင္းေရး” ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြရဲ႕ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို တမင္ ေရွာင္ ရွားလိုတဲ့ သေဘာထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့ လက္ေတြ႔ေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္းကလည္း တစ္ဖြဲ႔ခ်င္းေဆြးေႏြးမယ္။ အဆင့္ ၂ဆင့္ထားၿပီး ေဆြးေႏြးမယ္လုိ႔ ေဖၚျပထားတယ္။
ပဏာမအဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္၊ လႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆုိၿပီး သံုးဆင့္ရွိတယ္လို႔ အစိုးရအာေဘာ္ ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ေဖၚျပ ေရးသားထားေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အဆင့္ ၂ဆင့္ကုိသာေတြ႔ရပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္ဆိုတာနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ပဏာမအဆင့္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ပစ္ခတ္ေနတာ ရပ္စဲဖို႔နဲ႔ သူ႔တာကိုယ့္တာ၊ သူ႔နယ္ကိုယ့္နယ္ သတ္မွတ္ ၾကတာျဖစ္လို႔ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲ ၫွိႏိႈင္းေနၾကရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ၆ဖဲ႔ြစလံုးနဲ႔ အခ်ိန္္တိုအတြင္းမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ သေဘာတူသြားတဲ့အခ်က္က သိပ္မခက္ခဲဘူးဆုိတာကို သက္ေသျပေနပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္ သေဘာတူဖို႔ မခက္ပါဘူး။ ပဏာမအဆင့္မွာ အားလံုးနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ရႏုိင္ပါတယ္။
ပဏာမအဆင့္မွာ လက္ရွိ တုိက္ခုိက္ေနတာေတြကို ရပ္စဲၾကေရး၊ သူ႔တာကိုယ့္တာ သတ္မွတ္ေရးနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ ေဆြးေႏြးၾကေရးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ပဏာမအဆင့္သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ (၆)ဖြဲ႔ ဟာ အစုိးရနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးၿပီး သေဘာတူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္မွာပဲ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြ ေတာင္းဆုိခဲ့တဲ့ “အားလံုးနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ “အား လံုးနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” ဆုိတာ ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။ တစ္ဖြဲ႔ခ်င္းသာ ေဆြးေႏြးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေတြ႔မွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဘာေတြေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘယ္လုိအခ်က္ေတြ ရရွိေန ၿပီလဲ။ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ရွင္းပါတယ္။ ျပည္ေထာင္ စုအတြင္းမွ ခြဲထြက္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ဆန္႔က်င္ျခင္း စသည္တို႔ကို လံုးဝ ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စတဲ့အခ်က္ေတြကို ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ ပုိင္းအစုိးရက လုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔တို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၆ရက္၊ ပန္ဆန္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္)က ရရွိထားတဲ့ အခ်က္ ၆ခ်က္ထဲမွာ အခ်က္အမွတ္ (၅)နဲ႔ (၆)ကို သေဘာတူညီမႈ မရေသးပါဘူး။ ဒီအခ်က္ ၂ခ်က္က ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္း အစိုးရအတြက္ အ႐ိႈက္အထိုး ခံထားရတဲ့အခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲက ပထမတစ္ခ်က္က ေရြးေကာက္ပြဲမက်င္းပျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္မဲဆႏၵနယ္ (၁၇)ခုရွိတဲ့အနက္ မဲဆႏၵနယ္ (၁၀)ခု ဟာ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) စုိးမိုးထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ နယ္ေျမေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေနရာ ၂ခုက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာပါ။
“ဝ”ေဒသမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပႏုိင္တဲ့ အခ်က္ဟာ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစိုးရရဲ႕ အသည္းႏွလံုး ျဖစ္လာတဲ့ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိုးစုိက္ေနတဲ့ ဓါးခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ေမြးရာပါ ခ်ဳိ႕တဲ့ခ်က္ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုတစ္ဝန္းလံုးကို (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အာဏာစက္ မသက္ေရာက္ဘူး ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပရာမွာလည္း အဆိုပါေဒသမ်ားမွ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ မ်ား ပါဝင္မဲေပးခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။
ဒုတိယအခ်က္က “ဝ”အဖြဲ႔ ကြပ္ကဲထားတဲ့ “ဝ”စစ္တပ္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္မွာ “တစ္နယ္-တစ္မင္း” ဗိုလ္လုပ္ခြင့္ေပးႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ကာလမွာ ဒီကိစၥ ခြင့္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ ဒီအခ်က္က (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၃၃၈) ကို အာခံေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို ေရရွည္ ခြင့္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းလည္း မကုိင္ဝံ့ဘူး ျဖစ္ေနတာပါ။ အၾကမ္းကိုင္တာကို တစ္ဖက္ အိမ္နီးခ်င္း တုိင္းျပည္ႀကီးကလည္း လုိလားပံု မေပၚပါဘူး။ အဲဒီနယ္စပ္မွာ ဆူဆူပူပူျဖစ္ရင္ သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို အဓိက ထိခုိက္မွာျဖစ္လို႔ပါ။
ေက်ာက္ျဖဴ-ခြန္မင္း သဘာဝဓါတ္ေငြနဲ႔ ေရနံပိုက္လိုင္း၊ ကုန္တင္ရထား သြားလာေရးလုပ္ငန္း၊ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း စတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားေတြ ထိခုိက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အၾကမ္းမကုိင္ဝ့ံဘူးလုိ႔ ေျပာရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ “ဝ-အထူးေဒသ(၂) ရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ားကို လွဴဒါန္းေပးပါ”ဆိုၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ အလွဴခံေနရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၊ ေဒသတစ္ခုကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ အေပၚမွာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ သေဘာထားေပၚလစီန႔ဲ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္မႈေတြပဲ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါကလည္း အားလံုးအေပၚ တစ္သမတ္တည္း တစ္သေဘာတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အင္အားအခ်ဳိးအစားနဲ႔ နယ္ေျမအ ေနအထားေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ က်င့္သံုးေနတဲ့ နည္းပရိယာယ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပဏာမ သေဘာတူခ်က္ လက္မွတ္ထိုးေနၾကတဲ့၊ ပဏာမကေန တဆင့္တက္ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေလးအ နက္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ (ABSDF)ကုိ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကို အေသအခ်ာ စဥ္းစားရမွာပါ။ ကမ္းလွမ္းခံရ တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတုိင္း အေလးအနက္ စဥ္းစားသံုးသပ္ရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
(ABSDF) က “ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ” ဆုိတဲ့ ကိုယ္စားျပဳရပ္တည္မႈကုိ ေဖၚျပထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္။ နယ္ေျမေဒသ တစ္ခု၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကိုပဲ ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္ပါဘူး။ (ABSDF)က တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ စုိးမိုးထားတဲ့ နယ္ေျမေဒသလည္း မရွိပါဘူး။ (ABSDF) ဟာ ၈၈ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ “၈၈မ်ဳိးဆက္” ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္က တကယ့္သေဘာ႐ုိးနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ တန္းတူရည္တူ ေဆြး ေႏြးအေျဖရွာဖို႔လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအျဖစ္သာ ေဆြးေႏြးဖို႔လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္လား ဆုိတာ အားလံုးက စိစစ္ၾကရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ကိုယ္ပုိင္ ဆံုးျဖတ္ၾကရမယ့္ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြဟာ လက္ ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြက ျပဆိုေနတာကေတာ့ “ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာ”ဟာ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္နဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ ပုိင္းအစုိးရရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ လက္ေတြ႔ေျဖရွင္းမႈ နည္းလမ္းမ်ားကလည္း တကယ့္ျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ လံုေလာက္မႈမရွိဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာဟာ တန္းတူေရးျပႆနာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ျပႆနာ၊ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္တယ္လုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကည့္ျမင္ သေဘာထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တန္းတူရည္တူ ေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြး အေျဖရွာတဲ့နည္းကို လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲျပႆနာ” အျဖစ္သာ သေဘာထား ၾကည့္ျမင္ ေနမယ္ဆုိရင္ ယခင္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ညီၫႊတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးေတြ တန္းတူရည္တူ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရွိမွသာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ ဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္မွန္းခ်ီတက္ႏုိင္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၫြန္း
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖိတ္ေခၚျခင္း” (ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္)
ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးဦးေက်ာ္ဆန္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေျပာၾကားခ်က္ (ျမန္မာ့အလင္း သတင္း စာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၇ရက္)
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ တို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲသေဘာတူညီခ်က္မ်ား (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ရက္၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ)
ရန္ႀကီးေအာင္ – “ အားသစ္မာန္သစ္ ႏုိင္ငံသစ္” (ပထမပုိင္း) ( ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃ရက္)
(၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ ရက္)
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာဟာ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ရွည္ၾကာခဲ့ရၿပီး ယေန႔အထိ ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္း မရွိေသးတဲ့ျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရခ်င္တယ္ဆိုတာ ဆႏၵပဲ။ ရည္မွန္းခ်က္ပဲ။ ဆႏၵရွိေနရံု၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိေန႐ံုနဲ႔ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိုးေပၚ က က်လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ရွိေနတဲ့ဆႏၵနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ကို တကယ္တမ္းေရာက္ရွိေစမယ့္ မွန္ကန္မွ်တတဲ့သေဘာထားနဲ႔ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္နည္းေတြ ရွိဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီလို မွန္ကန္မွ်တတဲ့ သေဘာထား၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ၫွိႏႈိင္း ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ ပန္းတုိင္ကိုေရာက္ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ပထမဆံုးကေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာအေပၚ ဘယ္လုိ သေဘာထားသလဲဆုိတဲ့သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ဆုိင္ရာကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥက လက္ေတြ႔ေျဖရွင္းေရး နည္းလမ္းေတြ ကို တုိက္႐ုိက္ၾသဇာ သက္ေရာက္ပါတယ္။ သေဘာထားမွန္ရင္ ေျဖရွင္းနည္းမွန္စၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာဟာ တန္းတူေရးျပႆနာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ျပႆနာ၊ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကည့္ျမင္သေဘာထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တန္းတူရည္တူ ေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြး အေျဖရွာတဲ့နည္းကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုသေဘာထား ၾကည့္ျမင္ႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ “ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲျပႆနာ” အျဖစ္သာ သေဘာထားၾကည့္ျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ ယခင္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔နည္းလမ္းအျဖစ္ “ေခ်ာ့ျမဴသိမ္းသြင္း၊ အျမစ္ျဖဳတ္ေခ်မႈန္း၊ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ခ်” ဆိုတဲ့နည္းလမ္းကိုပဲ ဆက္လက္က်င့္သံုးေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာထားနဲ႔ဒီနည္းလမ္းကို ေရွ႕က အုပ္စုိးသူအ ဆက္ဆက္ဟာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်င့္သံုးခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။
(ဖဆပလအစိုးရ)၊ (အိမ္ေစာင့္အစုိးရ)၊ (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစုိးရ)၊ (မဆလတစ္ပါတီအာဏာရွင္အစိုးရ)၊ (နဝတ-နအဖ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ) စသျဖင့္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္က ရွိေနဆဲရွိေနၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(နဝတ- နအဖ) စစ္အာဏာရွင္အစိုးရလက္ထက္က “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔နဲ႔ အဖြဲ႔ငယ္ ၂၃ဖြဲ႔” ဆုိတာေတြ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔နဲ႔ အဖြဲ႔ငယ္ ၂၃ဖြဲ႔” ဆုိတာဟာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္ “ေထာက္လွမ္းေရး တစ္နပ္စားဉာဏ္နဲ႔ တစ္ပြဲထိုး လုပ္ခဲ့တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး”သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့အဆင့္သို႔ မတက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ “ၿငိမ္းအဖြဲ႔” ေတြဟာ “အထူးဖိတ္ၾကားသင့္သူမ်ား” ဆုိတဲ့ေခါင္း စဥ္နဲ႔ “ညီလာခံ” (က်ဳိကၠဆံ+ေညာင္ႏွစ္ပင္) တက္ခဲ့ၾကရေပမယ့္ သူတုိ႔လုိလားခ်က္ေတြ မရရွိခဲ့ပါဘူး။ “နယ္စပ္ေဒသ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရး ဆုိတဲ့ ေဆးခါးႀကီး”ကို အတင္းအၾကပ္ ေသာက္မ်ဳိခဲ့ရတဲ့အတြက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အခ်ဳိ႕ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ ခ်ခဲ့ရတယ္။ တခ်ဳိ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြ ပ်က္သေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ ကြဲအက္မႈ၊ ခြဲ ထြက္မႈေတြ ဘယ္ေခတ္ကာလနဲ႔မွမတူေအာင္ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရတာဟာ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္ “နယ္စပ္ ေဒသဖြ႔ံၿဖိဳးေရး ေပၚလစီ”ရဲဲ႕လက္စြမ္းျပမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလက္စြမ္းျပမႈရဲ႕ အဓိက ဒါ႐ုိက္တာဟာ ဗိုလ္ခင္ၫႊန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တစ္စစီၿပိဳကြဲေအာင္ ၿဖိဳခြဲၿပီး ဝါးမ်ဳိပစ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ယခု ဦးသိန္းစိန္စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရ လက္ထက္မွာ ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ျပန္ထိုးေနတာဟာ အဲဒီ “အဖြဲ႔ႀကီး ၁၇ဖြဲ႔” ထဲက အဓိကက်တဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးေတြပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကုိ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏုိင္တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရအေနနဲ႔ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ“ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိ” ဆိုတဲ့ တင္းမာတဲ့ သေဘာထားကို ကုိင္စြဲထားသ လို ေတာတြင္းက လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ “လက္နက္ကုိင္ေသာင္းက်န္သူေတြ” လို႔သာ သေဘာ ထားေနမယ္ဆိုရင္ ေျပလည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
(နဝတ-နအဖ စစ္အာဏာရွင္အစုိးရ)ရဲ႕ အေမြခံ ဦးသိန္းစိန္စစ္တစ္ပိုင္းအစုိးရဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းရွိပါ့မလား။
ဒီေမးခြန္းကို ေျဖဆုိဖို႔ဆိုရင္ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရးျပႆနာအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ေနသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြအေပၚကေန အေျဖေပးရမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပိုင္းအစိုးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး ျပႆနာအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ေနသလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လက္ေတြ႔ထဲ ကေန ရွာၾကည့္ၾကပါစို႔။
ယေန႔အခ်ိန္အထိ ပဏာမအဆင့္ သေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာ ၆ဖြဲ႔ရွိပါၿပီ။ စုစုေပါင္းအဖြဲ႔ ၁၀ဖြဲ႔ရွိတယ္လို႔ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစုိးရက ဆုိပါတယ္။ အဲဒီ ၁၀ဖြဲ႔ထဲမွာ မပါေသးတဲ့ (ABSDF)ကုိလည္း မၾကာခင္က ကမ္းလွမ္းထားတယ္လုိ႔ ဆိုပါ တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစုိးရက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးျပႆနာကို ဘယ္လိုသေဘာထားနဲ႔ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္မွာလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ ဆန္းက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းေဝးမွာ ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ သေဘာထားကို ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ (မူရင္း)အတုိင္း ေကာက္ႏႈတ္ ေဖၚျပလုိက္ပါတယ္။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ဒုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးကို အာမခံႏုိင္ေသာ မူ ေဘာင္အတြင္းမွ ေဆာင္ရြက္သြားမည္”
ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ (၁၈- ၈- ၂၀၁၁)ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း” အစုိးရအဖြဲ႔ ေၾက ညာခ်က္အမွတ္ (၁/၂၀၁၁) ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔။
အဲဒီ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း”ဆိုတဲ့ အစုိးရအဖြဲ႔ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ (၁/၂၀၁၁) မွာ ဘယ္လိုသေဘာထား၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ဆိုတာ အတိအလင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေၾကညာခ်က္မွာပါတဲ့ “လက္ နက္ကုိင္ပဋိပကၡမ်ား” ဆုိတဲ့စကားရပ္ဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆ နာအေပၚသူတုိ႔ထားရွိတဲ့ သေဘာထားကို ထင္ဟပ္ေဖၚျပေနတဲ့ အဓိကစကားရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစကားရပ္က ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကို တမင္ေရွာင္လႊဲတဲ့ သေဘာထားျဖစ္ပါတယ္။ အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ သေဘာထားျဖစ္ေန ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕အေၾကာင္းဇစ္ျမစ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာဆုိတာကို မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳၿပီး “ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရး နည္းအရ ေျဖရွင္းေရး” ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြရဲ႕ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေတာင္းဆုိခ်က္ကို တမင္ ေရွာင္ ရွားလိုတဲ့ သေဘာထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့ လက္ေတြ႔ေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္းကလည္း တစ္ဖြဲ႔ခ်င္းေဆြးေႏြးမယ္။ အဆင့္ ၂ဆင့္ထားၿပီး ေဆြးေႏြးမယ္လုိ႔ ေဖၚျပထားတယ္။
ပဏာမအဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္၊ လႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆုိၿပီး သံုးဆင့္ရွိတယ္လို႔ အစိုးရအာေဘာ္ ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ေဖၚျပ ေရးသားထားေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အဆင့္ ၂ဆင့္ကုိသာေတြ႔ရပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္ဆိုတာနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ဆုိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ပဏာမအဆင့္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ပစ္ခတ္ေနတာ ရပ္စဲဖို႔နဲ႔ သူ႔တာကိုယ့္တာ၊ သူ႔နယ္ကိုယ့္နယ္ သတ္မွတ္ ၾကတာျဖစ္လို႔ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲ ၫွိႏိႈင္းေနၾကရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ၆ဖဲ႔ြစလံုးနဲ႔ အခ်ိန္္တိုအတြင္းမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ သေဘာတူသြားတဲ့အခ်က္က သိပ္မခက္ခဲဘူးဆုိတာကို သက္ေသျပေနပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္ သေဘာတူဖို႔ မခက္ပါဘူး။ ပဏာမအဆင့္မွာ အားလံုးနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ရႏုိင္ပါတယ္။
ပဏာမအဆင့္မွာ လက္ရွိ တုိက္ခုိက္ေနတာေတြကို ရပ္စဲၾကေရး၊ သူ႔တာကိုယ့္တာ သတ္မွတ္ေရးနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ ေဆြးေႏြးၾကေရးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ပဏာမအဆင့္သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ (၆)ဖြဲ႔ ဟာ အစုိးရနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးၿပီး သေဘာတူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဏာမအဆင့္မွာပဲ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြ ေတာင္းဆုိခဲ့တဲ့ “အားလံုးနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ “အား လံုးနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး” ဆုိတာ ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။ တစ္ဖြဲ႔ခ်င္းသာ ေဆြးေႏြးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ေတြ႔မွာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဘာေတြေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးေနသလဲ။ ဘယ္လုိအခ်က္ေတြ ရရွိေန ၿပီလဲ။ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ရွင္းပါတယ္။ ျပည္ေထာင္ စုအတြင္းမွ ခြဲထြက္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ဆန္႔က်င္ျခင္း စသည္တို႔ကို လံုးဝ ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စတဲ့အခ်က္ေတြကို ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ ပုိင္းအစုိးရက လုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔တို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၆ရက္၊ ပန္ဆန္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္)က ရရွိထားတဲ့ အခ်က္ ၆ခ်က္ထဲမွာ အခ်က္အမွတ္ (၅)နဲ႔ (၆)ကို သေဘာတူညီမႈ မရေသးပါဘူး။ ဒီအခ်က္ ၂ခ်က္က ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္း အစိုးရအတြက္ အ႐ိႈက္အထိုး ခံထားရတဲ့အခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲက ပထမတစ္ခ်က္က ေရြးေကာက္ပြဲမက်င္းပျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္မဲဆႏၵနယ္ (၁၇)ခုရွိတဲ့အနက္ မဲဆႏၵနယ္ (၁၀)ခု ဟာ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) စုိးမိုးထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ နယ္ေျမေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေနရာ ၂ခုက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာပါ။
“ဝ”ေဒသမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပႏုိင္တဲ့ အခ်က္ဟာ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ပုိင္းအစိုးရရဲ႕ အသည္းႏွလံုး ျဖစ္လာတဲ့ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိုးစုိက္ေနတဲ့ ဓါးခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ေမြးရာပါ ခ်ဳိ႕တဲ့ခ်က္ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုတစ္ဝန္းလံုးကို (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အာဏာစက္ မသက္ေရာက္ဘူး ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒါ့အျပင္ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပရာမွာလည္း အဆိုပါေဒသမ်ားမွ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ မ်ား ပါဝင္မဲေပးခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။
ဒုတိယအခ်က္က “ဝ”အဖြဲ႔ ကြပ္ကဲထားတဲ့ “ဝ”စစ္တပ္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရေခတ္မွာ “တစ္နယ္-တစ္မင္း” ဗိုလ္လုပ္ခြင့္ေပးႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳၿပီးတဲ့ကာလမွာ ဒီကိစၥ ခြင့္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ ဒီအခ်က္က (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၃၃၈) ကို အာခံေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို ေရရွည္ ခြင့္မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းလည္း မကုိင္ဝံ့ဘူး ျဖစ္ေနတာပါ။ အၾကမ္းကိုင္တာကို တစ္ဖက္ အိမ္နီးခ်င္း တုိင္းျပည္ႀကီးကလည္း လုိလားပံု မေပၚပါဘူး။ အဲဒီနယ္စပ္မွာ ဆူဆူပူပူျဖစ္ရင္ သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို အဓိက ထိခုိက္မွာျဖစ္လို႔ပါ။
ေက်ာက္ျဖဴ-ခြန္မင္း သဘာဝဓါတ္ေငြနဲ႔ ေရနံပိုက္လိုင္း၊ ကုန္တင္ရထား သြားလာေရးလုပ္ငန္း၊ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း စတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားေတြ ထိခုိက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အၾကမ္းမကုိင္ဝ့ံဘူးလုိ႔ ေျပာရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ “ဝ-အထူးေဒသ(၂) ရဲ႕ စြမ္းရည္မ်ားကို လွဴဒါန္းေပးပါ”ဆိုၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ အလွဴခံေနရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၊ ေဒသတစ္ခုကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ အေပၚမွာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ သေဘာထားေပၚလစီန႔ဲ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္မႈေတြပဲ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါကလည္း အားလံုးအေပၚ တစ္သမတ္တည္း တစ္သေဘာတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အင္အားအခ်ဳိးအစားနဲ႔ နယ္ေျမအ ေနအထားေပၚ မူတည္ၿပီး ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ က်င့္သံုးေနတဲ့ နည္းပရိယာယ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပဏာမ သေဘာတူခ်က္ လက္မွတ္ထိုးေနၾကတဲ့၊ ပဏာမကေန တဆင့္တက္ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေလးအ နက္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ (ABSDF)ကုိ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကို အေသအခ်ာ စဥ္းစားရမွာပါ။ ကမ္းလွမ္းခံရ တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတုိင္း အေလးအနက္ စဥ္းစားသံုးသပ္ရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
(ABSDF) က “ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ” ဆုိတဲ့ ကိုယ္စားျပဳရပ္တည္မႈကုိ ေဖၚျပထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္။ နယ္ေျမေဒသ တစ္ခု၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကိုပဲ ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္ပါဘူး။ (ABSDF)က တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ စုိးမိုးထားတဲ့ နယ္ေျမေဒသလည္း မရွိပါဘူး။ (ABSDF) ဟာ ၈၈ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ “၈၈မ်ဳိးဆက္” ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္က တကယ့္သေဘာ႐ုိးနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ တန္းတူရည္တူ ေဆြး ေႏြးအေျဖရွာဖို႔လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအျဖစ္သာ ေဆြးေႏြးဖို႔လား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္လား ဆုိတာ အားလံုးက စိစစ္ၾကရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ကိုယ္ပုိင္ ဆံုးျဖတ္ၾကရမယ့္ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြဟာ လက္ ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြက ျပဆိုေနတာကေတာ့ “ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာ”ဟာ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္နဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ စစ္တစ္ ပုိင္းအစုိးရရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ လက္ေတြ႔ေျဖရွင္းမႈ နည္းလမ္းမ်ားကလည္း တကယ့္ျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ ႐ုိးသားမႈနဲ႔ လံုေလာက္မႈမရွိဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာဟာ တန္းတူေရးျပႆနာ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ျပႆနာ၊ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္တယ္လုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ၾကည့္ျမင္ သေဘာထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ တန္းတူရည္တူ ေတြ႔ဆံုေဆြး ေႏြး အေျဖရွာတဲ့နည္းကို လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ဝါဒစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲျပႆနာ” အျဖစ္သာ သေဘာထား ၾကည့္ျမင္ ေနမယ္ဆုိရင္ ယခင္ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ကဲ့သုိ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပႆနာကို ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ညီၫႊတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးေတြ တန္းတူရည္တူ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရွိမွသာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ ဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္မွန္းခ်ီတက္ႏုိင္မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၫြန္း
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖိတ္ေခၚျခင္း” (ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္)
ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးဦးေက်ာ္ဆန္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေျပာၾကားခ်က္ (ျမန္မာ့အလင္း သတင္း စာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၇ရက္)
ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ တို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲသေဘာတူညီခ်က္မ်ား (၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ရက္၊ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ)
ရန္ႀကီးေအာင္ – “ အားသစ္မာန္သစ္ ႏုိင္ငံသစ္” (ပထမပုိင္း) ( ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃ရက္)
0 comments:
Post a Comment